De goedlachse gebroeders Schul (Wilfried en Jan) staan elke dag als gemachtigd opzichter klaar om kinderen veilig naar school te laten gaan. Je zag ze misschien al aan gemeentelijke basisschool Beuk & Noot en aan de Antoniusschool. Ook zij verdienen de titel van ‘duurzame held’.

Dag Wilfried en Jan. Kunnen jullie vertellen wat jullie taak is als gemachtigd opzichters?
Jan: We zorgen ervoor dat kinderen veilig van en naar school geraken. We staan op drukke plaatsen in de gemeente en vlakbij scholen. Je herkent ons aan onze opvallende kledij. Voor alle duidelijkheid: we zijn geen politieagenten en we doen ook niet de taken van politieagent. We helpen de politie.
Wilfried: Als gemachtigd opzichter zijn we eigenlijk het verlengstuk van de politie. Want we zijn erg fier op onze job. Op ons laatste overleg beloofde de politie nauwer met ons samen te werken.

Waarom en wanneer hebben jullie beslist om hiermee te starten?
Jan: Ikzelf ben heel mijn leven rijkswachter geweest. Toen ik met pensioen ging, ben ik onmiddellijk gestart als gemachtigd opzichter omdat er toen te weinig waren. Op het einde van mijn carrière was ik zelfs één week zowel politieagent als gemachtigd opzichter. Ik vind het gewoon heel belangrijk om veiligheid in het verkeer mee te geven aan de kinderen. Op een bepaald moment in je leven moet je iets terugdoen voor de maatschappij. Daarom doe ik het nu ook nog steeds met evenveel plezier.
Wilfried: De maatschappij heeft ook tijdens mijn leven heel goed voor mij gezorgd. Ik doe het dus om dezelfde reden als mijn broer. Onze Jan zei toen nog: “Dan moet je wel elke ochtend vroeg uit je bed.” Maar dat is goed ook, want anders zou ik toch maar in mijn bed blijven liggen en boeken lezen, vooral over de geschiedenis van Antwerpen. Nu heb ik een goede reden om op te staan.

Jullie werk draagt bij aan verschillende SDG’s. Waren jullie daarvan op de hoogte?
Wilfried: Toch wel. We zorgen voor een veilige omgeving voor kinderen en ze leren iets bij van ons. Zo worden we door de school nauw betrokken bij de verkeerslessen die ze organiseren. En dat is maar goed ook. Want je ziet het verschil echt als we die jonge gasten positief benaderen. Vooral in het begin van het schooljaar. Want na zo’n grote vakantie vergeten ze bijvoorbeeld weleens dat ze hun hand moeten uitsteken of moeten afstappen aan een voetpad.
Jan: En ons werk wordt ook geapprecieerd. Je merkt dat vooral op de laatste dag van het schooljaar. Er komen echt heel veel kinderen iets afgeven om ons te bedanken. Dat geeft ons een fijn gevoel.

Is het voor die appreciatie dat jullie dit blijven doen?
Wilfried: Natuurlijk! Jij hebt toch ook graag een schouderklopje? (lacht)
Jan: Het is de manier van aanpak dat ervoor zorgt dat we geapprecieerd worden. Als kinderen bij mij komen aangereden, moeten ze hun hand uitsteken en goed achterom kijken. En ze doen dat allemaal heel flink. Dan zeg ik altijd: “Jij krijgt van mij een 12 op 10. Zeg dat maar tegen je juf!”. En dat gaan ze dan ook echt zeggen hé! “Juf, ik heb een 12 op 10 gekregen van Jan”. (lacht)
Wilfried: Die positieve communicatie met de kinderen én de ouders helpt echt wel. En vooral ook bevestiging geven. Want dan beginnen ze te blinken, hé. Kwaad worden als er iets fout loopt, helpt niet. Ook niet tegen automobilisten die per ongeluk onze bevelen negeren. Want als je dat doet, krijg je het tegenovergestelde effect. Altijd vriendelijk blijven is de boodschap. Bij een onveilige situatie spreek ik bestuurders hier ook altijd op aan. Dan doe ik een ‘klapke’ met hen. Dat wordt altijd positief onthaald.

Wat willen jullie met jullie (vrijwilligers)werk nog bereiken? Hebben jullie nog bepaalde dromen of wensen?
Wilfried: Nog meer samenwerking op vlak van veiligheid tussen onze gemeentescholen en de gemachtigd opzichters. De kinderen moeten weten waarom wij daar staan. Ze mogen ons gerust uitnodigen op de infoavond in het begin van het schooljaar. Dan komen wij met plezier uitleggen wat wij elke ochtend en avond doen.
Jan: En meer fietscontroles doen doorheen het jaar, zodat hun fiets in orde is.
Wilfried: Ik heb ooit eens op een rommelmarkt een zak met fietsbellen gekocht. Ik was tijdens een fietscontrole op school de helft van mijn bellen kwijt. (lacht)

Wat kunnen wij als gemeente nog beter doen op vlak van duurzaamheid?
Jan: We zouden het appreciëren dat er meer geluisterd wordt naar ons. We zien dagelijks wat er goed gaat en vooral ook wat er niet goed gaat. We zijn ervaringsdeskundigen omdat we ‘in het veld staan’. Die problemen kaarten we regelmatig aan. Jammer genoeg wordt ons advies niet altijd gevolgd.

Volgend jaar willen we opnieuw duurzame helden in de kijker zetten. Wie zouden jullie nomineren?
Wilfried: (denkt na) Jean Van Dessel van ‘Vendeliersgroep De Ronckaert’ verdient wel een pluim. Hij doet samen met zijn vrouw echt heel veel voor die vereniging. En de vendeliers vormen een belangrijk onderdeel van ons cultuurleven.
Jan: De organisatoren van de Sint-Teunisfeesten doen ook heel knap werk. Ze zorgen voor samenhorigheid in Sint-Antonius en maken het dorpsleven weer bruisend. Maar er zijn zoveel mensen die zich dagelijks engageren om onze gemeente beter te maken. Dat zijn eigenlijk allemaal helden. Ook al ziet niet iedereen wat ze allemaal doen.